De laatste als teammanager ....

Deze blog is de laatste die ik schrijf vanuit mijn functie als teammanager van de Hotelschool Venlo en de bakkerij opleidingen. Een jaar lang allerlei gebeurtenissen en ervaringen gedeeld met deze blog. Met veel plezier heb ik ze geschreven.

Waarom de laatste, vraag je je wellicht af?

Voor de zomer kwam er onverwachts een vacature vrij; Directeur van de sector Hospitality & Wellness. De sector waar ik ook al vele jaren met plezier voor werk.

Een kans dacht ik en die wilde ik grijpen. Dat laatste is dus gelukt!

Per 1 september 2016 ga ik aan de slag als 'Directeur sector Hospitality & Wellness'. Wat een mooie kans om me nog meer in te gaan zetten voor de vrijetijdsindustrie van de regio.

Niet alleen voor de horeca en bakkerij opleidingen, ook voor toerisme, recreatie en voor haarverzorging, schoonheidsverzorging en Wellness. Ofwel alle opleidingen van Hospitality en Wellness.

Alle mbo opleidingen die te maken hebben met beleving, hospitality, passie en creativiteit. Een sector waar altijd veel te doen is. Mooie projecten en innovatief bezig zijn met het onderwijs.
Alle opleidingen zijn praktijk gericht, veel medewerkers uit de praktijk en veel algemene medewerkers die het fijn vinden om in deze bedrijfstak te werken.

Ik wil iedereen bedanken voor de samenwerking tijdens mijn functie als teammanager.
Natuurlijk hoop ik dat we de samenwerking voortzetten, al is het vanuit een andere rol.

Op naar een mooi schooljaar.....
Studenten laten studeren met een glimlach, klaarstomen voor de regio en voorbereiden op hun vak en voorbereiden op de vaardigheden die nodig zijn voor hun toekomst.

Er is al een voornemen, ik ga mijn blog voortzetten, niet meer onder de naam hotelschool maar gewoon onder mijn eigen naam. Bedankt en tot later.....

http://aduijghuisen.blogspot.nl/

Diploma-uitreiking: Een stroming verder .....

De diploma-uitreiking 2016 zit er weer op

Een paar jaar geleden stapte je op een boot. Een Hospitality cruise voor de boeg, met verschillende afdelingen en niveaus. Als bemanning fungeerden de docenten en de medewerkers. De crew zorgde er elke dag weer voor dat de boot kon varen. De klasgenoten waren de medepassagiers. Lekker met z'n allen de rivier afvaren.

Al snel kwam je erachter dat er veel nieuwe dingen aan boord waren. Keek je naar buiten dan zag je soms je ouders/ verzorgers/ vriend/  vriendin, die nog even over de dijk meereden om te zwaaien en te kijken of het goed ging. Gaande weg zag je steeds meer andere mensen op de oevers staan. Stagebedrijven, gastsprekers en examinatoren. Ze hadden allemaal belangstelling voor je. Dus de boot werd af en toe stil gelegd aan een steiger, laat ze aan boord komen en eens horen wat ze te vertellen hebben.

De boot ging langzaam stroom afwaarts, echter soms weer terug stroomopwaarts, en dat viel dan niet mee, tegen de stroom in varen. Even iets herhalen of opnieuw doen. Soms was je wat vergeten en moest de boot terug. De boot was ook wel handig om snel iets overboord te gooien, wat je niet leuk vond, het verdween onder water en niemand had dat in de gaten. Pfffff, dat zorgde dan voor wat opluchting.

Op de boot waren verschillende dingen aanwezig, veel kon door iedereen gebruikt worden;

Bloem, water, boter en eieren om een soes te maken.

Bloem, water, boter en room voor een crème soep.

Water, melk, koffiebonen voor een cappuccino.

Rekensommen, ontleden en solliciteren voor je algemene vorming.

Leidinggeven, winst en verlies en de marketingmix voor een management fundament.

Take over, pop-up, jeugd vakwedstrijd, champion challenge, kerstweek, benefietdiner en excursies voor de afwisseling.

Uitgevallen lessen, vervelende docenten, irritante toetsen voor het echte schoolgevoel. Allemaal aanwezig en herkenbaar.

Voor iedereen echter ook plezier, een glimlach, trots zijn op wat je gepresteerd hebt, allemaal ingrediënten voor een geweldige toekomst.

De rivier komt echter tot zijn einde. We merken dat aan de stroomversnelling en de ongerustheid van de afgelopen tijd, examenstress en de deadlines om nog iets in te leveren!

Wat gebeurt er straks na die stroomversnelling?

Een nieuwe rivier! Een andere boot! Nieuwe stromingen! Een open zee!

Wie weet!

Een nieuwe fase breekt aan, weer wennen aan een nieuwe boot en een nieuwe bemanning.

Niets is zeker en alles om je heen is anders, dit is wennen en dat vergt iets van je aanpassingsvermogen. Sta in ieder geval open voor nieuwe dingen, dat maakt je uiteindelijk tot een ervaren reiziger.

Ga echter niet benedendeks zitten, dan zie je niet waar je naar toe gaat. Bovendien ben je dan sneller 'zee'ziek en geef je sneller op.

Succes met je nieuwe reis en een mooie horizon in het vooruitzicht.

 

Proost

Toekomst

Deze week zijn de teammanagers en diensthoofden van Gilde Opleidingen op bedrijfsbezoek geweest. Met z'n allen eens kijken wat de ontwikkelingen zijn buiten school.

We zijn op bezoek geweest bij Peters Rubber& Plastics BV, in Herkenbosch, leverancier van technische slangen in Rubber, PVC en TPE. Tevens voorzien ze de slangen van koppelingen en klemmen.

De directeur, ontving ons in zijn bedrijf en vertelde ons een en ander over zijn visie. In het voorgesprek was er afgesproken dat hij zou vertellen over ondernemerschap, klanttevredenheid, innovatie, imago en transformatie. Dit was een bewuste keuze omdat deze thema’s ook het onderwijs raken!

Wij hebben ook klanten, de student.

Wij hebben ook een imago.

Wij willen en moeten ook innoveren.

Wij zijn ook een bedrijf die iets levert!

Onze gastheer is sinds 2 jaar directeur nadat het bedrijf ruim 40 jaar een familiebedrijf is geweest en zit dus in een transitie van oud naar nieuw.

Wij als school zitten ook in een transitie van oud naar nieuw. Nieuwe kwalificatiedossiers, een nieuw toezichtkader vanuit de inspectie en een mix van oudere medewerkers en jonge medewerkers. En een transitie in de inzichten hoe de jeugd het beste leert, onze klant.

Conclusie, veel overeenkomsten en dus een boeiend verhaal.

Ter info: Het product van dit bedrijf zijn slangen en verbindingen (koppelingen). Het bedrijf verbindt zaken.

Van zijn boeiende presentatie spraken twee zaken mij het meeste aan.

Als eerste: De directeur had wat voorbereidend werk verricht en via website en gesprekken eens nagedacht over wat het product van Gilde Opleidingen is en wat we dus leveren.........

Wat wij produceren of leveren was niet zomaar aan te duiden. Ruim 140 beroepsopleidingen, 13 locaties, 4 niveaus, ruim 1000 medewerkers en rond de 11.000 studenten. Dus nogmaals het product wat wij leveren is niet voor iedereen even duidelijk. 

Is er dan geen overeenkomst binnen Gilde Opleidingen in wat wij leveren?

De directeur had daar goed over nagedacht. Het product wat Gilde Opleidingen levert is "toekomst".

Wat wij leveren is een product waar het bedrijfsleven om zit te springen of nodig heeft voor zijn eigen toekomst. Het product "toekomst" leveren we als school af aan het bedrijfsleven, elke beroepsrichting die Gilde Opleidingen heeft. Of te wel een "toekomst" afleveren voor de toekomst van het bedrijfsleven en een "toekomst" afleveren voor de toekomst voor onze klant, de jeugd zelf.

Als tweede, de directeur wil jonge mensen een kans geven. Goed opgeleid en geef ze het vertrouwen waarbij een goede coaching ter ondersteuning belangrijk is.

De directeur verduidelijkte dit ook met het voorbeeld over zijn transitieproces sinds zijn overname van het bedrijf. Heel bewust is hij gestart met een aantal jonge, net afgestudeerde, medewerkers die hij direct na school al inzet op belangrijke posities.

Met jonge mensen om zich heen is het mogelijk om de oudere medewerkers, die al lang in dienst zijn, er bij de nieuwe ontwikkelingen ook bij te houden. Met elkaar de transitie doormaken om tot een succesvol bedrijf te groeien.

Een waardevolle dag,

Wij leveren "toekomst", wat een geweldige gedachte......

Wij hebben vertrouwen in de jeugd, ook een geweldige gedachte .......

Wat was ik blij dat ik er bij was!

Oh ja, nog even terzijde:
Klanttevredenheid bewerkstellig je volgens de directeur door eerst zelf na te gaan of je wel tevreden bent over hoe het gaat, dus niet direct je klant bevragen, eerst zelf reflecteren  

Het blijft groeien

Wat is dat toch dat er tussen de stoepstenen in de tuin van alles blijft groeien?
Een aantal weken geleden had ik de stoep al een klein beetje schoongemaakt en de sporadische groene plukjes gras tussen de voegen weggehaald. Net na de winter, toen stond er echter nog niet zoveel.

Vandaag sta ik weer bij dezelfde stoep en wat denk je. Ik moet weer aan de slag, groeizaam weer geweest zeker.

Allereerst heb ik staan kijken en denken; Hoe krijg ik dit op een makkelijke manier weg? Wat te doen zodat het niet meer terug komt, zodat ik niet weer over 4 weken aan de bak moet.
Het bijzondere is dat ik me dat elk jaar afvraag.

Wegbranden ..... , Wegspuiten met gif ....., Weg krabben met ......  of is er een andere manier?



Om dit jaarlijks terugkerend werk sneller, beter en efficiënter te doen ben ik toch weer op zoek naar nieuwe informatie. Deze kennis heb ik nu nodig, ik wil dit werk nu doen, het is tenslotte weekend en de komende tijd komt het er niet van. Dus internet op en de kennis die ik nodig heb gaan ontdekken.
Ondertussen ook al vrienden gepolst hoe die dat doen? Dan is een vrienden groeps-app heel handig en het werkt snel. Leve Whats-App! Dat laatste levert informatie op: verkoop je huis, asfalteren en laat toch groeien, daar heb je vrienden voor!!! Zo was er even wat afwisseling met de vrienden, toch weer even contact gehad met de vriendenclub.

Na informatie gelezen te hebben en na gewikt en gewogen te hebben wat te doen, ben ik eruit. Branden is niet echt een optie. Werkt niet zo handig. Wegspuiten is ook zo iets. Hoe giftig is het en hoe schadelijk is het voor onze hond, onszelf en het milieu?

Wat overblijft is wegkrabben, wat meer werk maar voor ons toch de beste optie. Het voordeel van krabben is dat je direct resultaat ziet. Het wordt steeds mooier. Dan komt echter het tweede dilemma, hoe krab ik het snelste. De hele middag op de knieën zitten is ook niet fijn. Dus maar als klusser aan de slag. In de schuur eens rondgekeken wat er allemaal ligt.

Een steel, een verfkrabber en aan de slag. Met de slijptol de verfkrabber voorzien van een punt en dit in de steel vastgezet.

Ik kan blijven staan en heb er zowaar plezier in. Enerzijds dat ik iets nieuws gemaakt heb en anderzijds omdat het toch sneller gaat.

Is dit leren of niet, een probleem aanpakken op het moment dat het speelt, juiste bronnen gebruiken om te leren en inventief zijn met wat je hebt.

Zouden studenten dat ook niet fijner vinden? Een probleem zien, je netwerk gebruiken, met elkaar erover praten, informatie zoeken en aan de slag. Geweldig als onderwijs er zo uit zou zien.



Zondagmiddag 19.00 uur, helaas tegenvaller, de stoep is nog niet schoon, het regent alweer. Dus tijd voor andere dingen en vast nadenken hoe ik dit volgend jaar ga aanpakken ........
Nu lees ik net een appje dat schoonmaakazijn ook werkt. Wel met de opmerking dat je daarna geduld moet hebben en dat het enkele dagen droog moet zijn. Het feit dat er niet direct resultaat geboekt wordt vind ik maar niks.... Dus blijven krabben.

Het was echter een leerzame, ontspannen middag. Met al zichtbaar resultaat, een schonere stoep in wording.

Motivatie problemen

Deze week op school is er gesproken over de huidige motivatie van de studenten. Zelfs een discussie met iemand die vindt dat de student al ongemotiveerd bij ons binnen komt. Doordat de student ongemotiveerd binnenkomt kun je als school daar niets mee.

Ik ben het daar niet mee eens. De student is gemotiveerd anders was hij niet bij ons gekomen voor een opleiding. Natuurlijk zal de mate van motivatie verschillen. Dat is altijd; de ene medewerker is misschien ook wel minder gemotiveerd dan de ander.

Als school heb je wel een cruciale rol om de motivatie te versterken of je maakt ze ongemotiveerder door het aangeboden onderwijs. Zorg dat de passie voor het vak alleen maar groter wordt.

Wat wil het toeval dat deze week vanuit een rapport van de OESO geconstateerd wordt dat de Nederlandse scholier ongemotiveerd is. Het schort aan motivatiegebrek bij de student.

Komt dat door de ongemotiveerde student bij de start van een opleiding? Volgens het rapport wordt de demotivatie door het onderwijs zelf veroorzaakt.

Uit het krantenartikel over het OESO onderzoek zijn er verschillende factoren aangeduid die dit veroorzaken.

Er is op de scholen onvoldoende ruimte voor excellente studenten. De studenten willen meer uitdaging. Er wordt geen rekening gehouden met de verschillen tussen de studenten. Het onderwijs is een bron van verveling. Nieuwsgierigheid wordt niet beloond (zie mijn vorige blog). Het onderwijs in Nederland staat in het teken van bestraffen in plaats van belonen. Wij miskennen het belang van positieve prikkels.

Hoe bizar is dit allemaal!

De OESO is positief over het Nederlandse onderwijs als het gaat over de kwaliteit en de toewijding van de docenten. Er is een goede aansluiting met het vervolgonderwijs en de arbeidsmarkt. Dus wat klagen we.......

Het gaat toch goed, niets veranderen.

Zaterdag nog een stuk in de Volkskrant uit het rapport van de OESO, het pakt blijkbaar positief uit als studenten uit verschillende niveaus meer met elkaar moeten samenwerken. Van elkaar leren en je aan elkaar optrekken en uitgedaagd worden.

Dit is toch ook in de werkelijkheid. Op de werkvloer zitten toch ook niet allemaal medewerkers van hetzelfde niveau! Samen moet je in het werkveld een klus klaren. Dus de student kun je op school daar al kennis mee laten maken. Doorbreek de vastgeroeste denkwijze en laat ze meer samen doen. Daag ze uit, prikkel ze en maak ze nieuwsgierig. Dan zal de motivatie toenemen. Dat is toch ook met ons als wij niet meer uitgedaagd worden, hoe saai is dat dan.

Het kan beter, dat is mijn insteek. Veranderen is toch wel noodzakelijk. Innoveer met je onderwijs zou mijn insteek zijn. Innoveren door kaders en tradities te doorbreken.

Nog steeds ben ik ervan overtuigd dat we de goede weg ingeslagen zijn. Innoveren door te gaan werken met thema (project) weken waarbij de student uitgedaagd wordt en waarbij de student samenwerkt met studenten van andere opleidingen en niveaus. Zorg voor een goede terugkoppeling naar de student, steek in op het positieve effect van feedforward.

Je moet eerst door een dal om er vervolgens weer uit te kunnen klimmen. Leren door vallen en opstaan. Ik wil in ieder geval wel weer de top bereiken.

Durf te observeren

Lean werken is ontstaan bij Toyota, de werkprocessen verbeteren om verspilling tegen te gaan en om efficiënter het werk in te richten. Alles met als doel er beter van te worden. Continue verbeteren zonder verspilling.

Lean zie je in het bedrijfsleven vooral bij logistieke processen. De lean methode zie je echter ook bij andere instanties ontstaan zoals het onderwijs.

Om efficiënter te worden moet je eerst weten hoe het werk nu uitgevoerd wordt. Om dat inzichtelijk te maken zit er maar één ding op je moet nieuwsgierig zijn en op onderzoek uitgaan. Nieuwsgierig naar de huidige manier van werken en bij het onderwijs nieuwsgierig zijn hoe lessen verlopen en hoe de studenten reageren op de docent voor de klas. Ik weet natuurlijk ook wel dat een proces in een fabriek anders is dan een les met 22 of meer studenten. Het geeft echter wel inzicht in hoe een collega zijn les aanpakt wat de reactie van de student is en wat je van hem of haar zelf meeneemt naar je eigen les.

De meest eenvoudige manier om dat van elkaar te zien is om doodgewoon eens bij elkaar te gaan observeren. Observeren hoe er nu gewerkt wordt. Deze nieuwsgierigheid zegt nog niets of iets goed of fout is, het zegt alleen maar iets over de huidige werkwijze in de les.

Observeren op de werkvloer maakt het werk zichtbaar. Hoe verloopt het werk en wat gebeurt er allemaal, welke reactie roept een actie van de docent op of roept juist geen reactie op.

Het werk observeren is in eerste instantie niet comfortabel er wordt naar mij gekeken! Wellicht roept dat een gevoel op van ik doe het niet goed. In situaties waar je vooral 'alleen' werkt zal dit nog oncomfortabeler zijn. Wanneer je werkt in een meer open sfeer zal dat gewoner zijn en minder bedreigend.

Het doel van het observeren is niets anders dan kijken hoe de ander zijn werk verricht. Hoe doe je je werk nu? Iedereen doet het anders, maar door deze verscheidenheid kun je uiteindelijk wel van elkaar leren, als je je daar voor open stelt.

Vervolgens kun je met elkaar in gesprek gaan over de meest effectieve en efficiënte of zelfs de meest geschikte aanpak van je les.

Het bijzondere in dit geheel is dan als je in gesprek gaat er misschien wel andere inzichten komen en wil je zelf iets aanpassen in je werkwijze. Dus je ondergaat een verandering.

Veranderen is altijd lastig. Je wilt zo graag vasthouden aan het verleden, je weet niet of de nieuwe werkwijze je gaat lukken en elke verandering voelt niet fijn. Dit blijft zo totdat de nieuwe werkwijze geaccepteerd is en je er aan gewend bent. Dan is het weer tijd om te veranderen.

Meestal zijn er echter meer medewerkers die de verandering niet fijn vinden of die niet weten wat te doen om efficiënter en beter te gaan werken. Echter in een groep is er altijd wel iemand die met een idee of oplossing komt. Diegene is nieuwsgierig naar het effect van een verandering en wil met zijn idee gaan experimenteren. Dat is niet goed of fout, met experimenteren ga je dat ondervinden, wat werkt en wat werkt niet.

Zo ga je wel met z'n allen praten over een betere kwaliteit van werk of van het onderwijs. Je gaat dezelfde taal spreken en je creëert ruimte om te verbeteren.

Dat je dan ook weleens teruggeworpen wordt door tegenslag hoort erbij. Samen kun je echter veel bereiken.

Durf te observeren en durf vervolgens te experimenteren.

Nieuwsgierigheid

Ontdekken is leuker dan weten

Jonge kinderen zijn continue bezig om te ontdekken, zitten overal aan, proberen van alles uit. Alles in het teken van nieuwsgierigheid en om ervan te leren. Is het eenmaal bekend, dan weten ze wat het is, wat het met je doet of wat je er mee kunt. Alles stoppen ze in de mond, proeven, ruiken en voelen overal aanzitten tot vervelens aan toe.

Is ze dit aangeleerd om het zo te doen? Het is instinctief dat jonge kinderen dit doen.
Wat doen wij als ouder, enerzijds leren we ze eigenlijk de nieuwsgierigheid af en anderzijds proberen we ze te leren wat goed of niet goed voor ze is. Dit gaat de rest van je leven zo door. Door ervaring leer je. Zelfs wij als volwassenen moeten eigenlijk nog nieuwsgierig zijn om achter dingen te komen. Hoe werkt die iPhone nu? Welke instellingen zijn het beste? Wat kun je nog meer doen om goede lessen te geven?


Nieuwsgierigheid is naast een aangeboren ook een zich ontwikkelend eigenschap. Nieuwsgierigheid kan worden versterkt of worden geremd door de omgeving. Ouders remmen nieuwsgierigheid af uit bezorgdheid en/ of omdat ze zelf misschien beter weten wat de gevolgen zijn en de jonge kroost willen beschermen. Zeker zal ook meespelen dat ze proberen de jonge kinderen iets te leren.

Nieuwsgierigheid stimuleert interactie met de omgeving. Gelukkig is de mens een proactief op zich staand uniek handelend individu. Vanuit dat oogpunt is er een onderliggende behoefte om aan nieuwe ervaringen en kennis te komen.

Ontdekken wat er in je omgeving gebeurt, plaatsvindt of afspeelt. De wereld om je heen wordt begrepen en dus ontdekt.

Eenmaal ontdekt en dus kennis opgedaan zou moeten uitnodigen om weer iets nieuws te willen ontdekken of om nog nieuwsgieriger te worden.

De tegenhanger van nieuwsgierigheid is misschien wel vrees. Vrees voor het nieuwe....

Wat doet dat met mij en hoe overleef ik dat? Vrees dat je iets zal overkomen.

Nieuwsgierigheid en vrees voor het nieuwe en dus het onbekende zullen altijd naast elkaar blijven bestaan. Het nieuwe van de ontdekking versus de vrees voor het onbekende.

Werken en leren met nieuwsgierige studenten en docenten maakt het werk vele malen leuker en een stuk gemakkelijker voor iedereen. Helaas weten we maar al te goed dat dit niet de dagelijkse praktijk is. Sommige studenten komen maar moeilijk tot een dusdanige actieve houding dat ze nieuwsgierig zijn/ worden. Studenten worden dan bestempeld als lui, ongeïnteresseerd en dus ongemotiveerd. Als de motivatie bij de docenten onvoldoende aanwezig is zal deze de student niet goed aanzetten tot nieuwsgierigheid en dus ontdekken.

De cruciale vraag is dan ook hoe kun je studenten nieuwsgierig maken. Als je dit kunt bereiken gaat leren wellicht vanzelf. De intrinsieke motivatie zal alleen maar toe nemen.
Hetzelfde geldt voor de medewerkers binnen een school: Hoe kun je deze nieuwsgierig maken dat ook zij willen ontdekken? Op deze manier stimuleer je de intrinsieke motivatie van de docent.

Wat zou het teweeg brengen als iedereen nieuwsgierig zou zijn naar nieuwe dingen? Een grote ontdekkingstocht naar het onbekende.

Dit zou iets zijn voor de didactische en pedagogische aanpak van een team professionals. Een aanpak die uitgaat van het ontwikkelen van nieuwsgierigheid!