De trein raast voort en stopt niet meer.

Van dit schooljaar zijn we alweer over de helft. Vandaag (zondag 28 februari) lijkt het wel voorjaar. Zonnetje schijnt, mensen op het (beschutte) terras aan de koffie en ik zie er al veel aan een lekker biertje zitten. Genieten van het voorjaar lijkt het wel.

Dit weekend de onderwijs 'blauwdruk' voor het nieuwe schooljaar weer bijgesteld. Er waren afgelopen week weer nieuwe inzichten en die maakten het noodzakelijk om alle toegewezen uren weer te herzien.

Elke week komen we dus een stapje verder. Soms zouden het stappen mogen zijn en gaat het me te langzaam. Ik moet me dan bewust zijn van mijn rol en me realiseren dat ik soms harder loop dan het team. Een welbekende valkuil als je voorop loopt en al weet waar je naar toe wilt. Lastiger voor het team die zich soms afvragen waar het naar toe gaat. Dus voor mij weer alert zijn op mijn rol.

Naast het team meenemen naar de toekomst is er ook nog het bedrijfsleven. Daar waar onze studenten stage gaan lopen en gaan werken.

Elke zes weken heb ik een bijeenkomst met de 'klankbordgroep', vertegenwoordigers vanuit het bedrijfsleven. Een zeer actieve groep die echt meedenkt met het onderwijs en de onderlinge samenwerking. Vorige week donderdag heb ik de 'blauwdruk' besproken en toegelicht. Daarna hebben we zoals het in de horeca gaat met z'n allen gedineerd. Deze groep zit op de trein en reist met ons mee.

Naast de veranderingen waar we als school straks mee te maken krijgen is de verandering voor het bedrijfsleven misschien nog wel groter. Nieuwe kwalificatiedossiers, landelijke eisen aan taal en rekenen, invoering van keuzedelen, andere examineringsvormen, meer begeleiding en 21ste century skills voor de docent en de student.

Hoe krijgen we het bedrijfsleven zover dat ze ook op de voortrazende trein kunnen springen om feeling met het onderwijs te houden en te volgen? Is het bedrijfsleven bekend met de 21ste century skills en de andere aanpassingen?

Dit is een nog grotere uitdaging dan het team meenemen naar de toekomst. Het bedrijfsleven meenemen is iets anders. Is er wel plaats op de trein voor iedereen uit het bedrijfsleven?
Als het bedrijfsleven niet wil investeren om dit traject te volgen is het voor ons (het onderwijs) nog moeilijker. Wordt er dan op termijn (door het onderwijs) geen verschil gemaakt tussen de bedrijven die zich wel met school verbonden voelen en meereizen en de bedrijven die de trein gemist hebben.

Zou dat een kwalijk zaak worden of zou dat een soort selectie zijn?

Wie zal het zeggen, de trein raast in ieder geval voort......

Na de open dag, begint het.

De open dag van onze school is net succesvol afgesloten.

Veel bezoekers kunnen nu vertellen waar de reis van hun leven begint. Waar leidt de reis na de Hotelschool Venlo naar toe?

Van kok naar zelfstandig werkend kok of van gastheer/ vrouw naar zelfstandig werkend gastheer/ vrouw. Zelfs bij de bakkers is de reis bekend. Van uitvoerend bakker naar zelfstandig werkend bakker. Of eindigt de reis als horeca ondernemer/ manager met een eigen zaak.

Als school hebben we laten zien hoe belangrijk gastvrijheid is en wat dit met zich meebrengt in de Horeca en in alle andere beroepen. Hospitality begint bij de basis, op school, zelfs al thuis. De basis die eigenlijk iedereen zou moeten meekrijgen bij zijn opleiding. Het maakt dan niet uit of je nu automonteur of timmerman wilt worden.
Gastvrijheid hoort bij elk beroep.

De specialisten zeggen: Gastvrijheidheid zit van nature in je, je hebt het of je hebt het niet? Is dat wel zo? Kun je dit dan niet leren?

Dat is een goede vraag! Ik denk dat je het wel kunt leren, als er echter van nature al iets in je zit wat te maken heeft met sociale vaardigheden dan zal het makkelijker gaan. Iedereen kan het wel leren en steeds verbeteren, je krijgt er ook ervaring in.

Gastvrijheid zou iedereen dan ook moeten leren in zijn opleiding! Deze basis staat bij de Hotelschool Venlo op een belangrijke plaats.

Laten we dit met z'n allen nog belangrijker maken, in elk beroep.
Gastvrijheid zegt ook dat je mensenkennis hebt, voel de gast/ klant aan wat hij/ zij wil.

Wat een geweldig beroep hebben we, gastvrijheid onderwijzen....

Vasten en bezinning

Die tijd is nu aangebroken. Na Carnaval (Aswoensdag) begint de periode van vasten en bezinning. Bezinning waarover? De gepleegde zonden tijdens Carnaval of bedoelen we wat anders?

Over wat er allemaal met Carnaval gebeurt is dat kan maar beter bij Carnaval blijven :).
Nu eens rustig stilstaan en bezinnen waar we mee bezig zijn is natuurlijk wel belangrijk. Al die innovatie die maar door raast en niet tot rust komt!

Zelfs de innovatie bij Valentijnsdag is merkbaar. Kreeg of verstuurde je vroeger een kaart of schreef je een klein briefje, nee de innovatie van Valentijnsdag is zelfs een Valentijns app, en de Valentijns e-cards. 
Restaurants spelen ook graag in op deze dag met Valentijns menu's. Het hoort allemaal bij deze tijd.

Heerlijk deze innovatie.

Maar terug naar het vasten en de bezinning. Vasten wil zeggen je onthouden van eten en drinken. Dat is sowieso niet goed voor onze branche. Dus laten we het vasten maar overslaan. Met alle innovatieve aanpassingen op school hebben we de gasten nodig voor ons leerproces. Dus niet vasten.... Komen eten en drinken bij ons dat is belangrijk, dan kunnen we vakmensen opleiden en klaar stomen voor het bedrijfsleven.


De nieuwe uitstraling aan het gebouw, het nieuwe meubilair in de brasserie en het restaurant moeten juist weer inspiratie stimuleren voor onze medewerkers en studenten.

De bezinning voor dit moment zou zijn: Hoe richten we ons onderwijs in voor het nieuwe schooljaar? Stilstaan bij de verplichte uren Nederlands, Engels en rekenen die Gilde 'voorschrijft', waardoor er minder uren aan andere vakken besteedt (kunnen) worden.
Wij willen wel een vakopleiding zijn en blijven, hierbij is taal en rekenen zeker ook heel belangrijk. De invoering van de nieuwe kwalificatiedossiers en de keuzedelen. Allemaal innovatie maar wel heel veel tegelijk. Nieuwe regels die steeds weer verschijnen en landelijke aanpassingen waar je weer rekening mee moet houden.

Heel veel wat nu voorgeschreven wordt gaat ten koste van het 'vakonderwijs' en de identiteit van de afdeling.
Dus nu na Carnaval, iedereen is weer nuchter, bijgekomen van de skivakantie en er staan 40 dagen voor bezinning......

Het is goed om die dagen eens te gebruiken.

Trots op de school!

Trots op de school!

Mag dat? Even los van alle innovatie waarin we verkeren en waarin het soms één stap vooruit is en 90 graden bijdraaien. Weer opnieuw nadenken, weer nieuwe regels en aanpassingen. Dan dacht je goed op weg te zijn en helaas, het is toch anders. Nieuwe regelgeving en nieuwe inzichten.

Dat hoort bij innovatie, nadenken, overdenken, denken de goede weg in te slaan en dan toch verkeerd zitten en dus weer bijdraaien.

In alle hectiek van de innovatie gaat school gewoon door. Na een verkeerde weg ingeslagen te zijn, tijd verloren te hebben, kan ik echter ook nog trots zijn. Dat zorgt ervoor dat we door blijven innoveren. We willen uiteindelijk een goede opleiding zijn en worden voor de student en voor de branche.

Waar ben ik dan trots op:

Nu even heel specifiek op één student, die zelf ooit zei dat we hem niet hadden moeten aannemen....
Hij vond zelf dat hij niet paste op een horeca opleiding. Diezelfde student is echter gegrepen door een Barista virus. Opgedaan op school!
Zo erg, dat hij in zijn vrije tijd maar bleef oefenen met zijn nieuwe passie. Koffie....
Ook op school vroeg hij regelmatig of hij mocht oefenen met het mooie apparaat welk wij in de brasserie hebben staan. En wat is er nu gebeurt! Hij heeft deze week zijn Barista 1 behaald. Helemaal door eigen motivatie, geen dwang van school, zijn nieuwe passie gevolgd. Dan bereik je wat.

Wauw, geweldig. Adriaan, proficiat.

Waar ben ik nog meer trots op?

Dat we eindelijk aan de voorgevel van de school duidelijk kunnen aangeven wie we zijn, wat we doen, en welk vak je bij ons kunt leren.

Boven het restaurant de naam van ons restaurant. In mooie zilveren letters. L'Entree, treedt binnen, welkom bij ons.

Boven de ramen van de keuken, drie mooie banners met studenten erop die plezier hebben, bezig zijn met een vak. De basis hiervoor willen wij graag aanleren.
De koks opleidingen, de gastvrijheidsopleidingen, de bakkerij opleidingen en de horeca ondernemer manager opleiding.

Hiervoor werk ik elke dag met plezier, en ik besef me dat het soms een beetje tegen zit, maar als ik dit zie en kijk naar de student, dan ga ik er weer voor. Dan sla ik maar een keer de verkeerde weg in.

Bijdraaien kan altijd, zolang het maar niet resoluut omdraaien is. Dan innoveer je niet meer maar keer je terug naar het oude patroon.