De trein raast voort en stopt niet meer.

Van dit schooljaar zijn we alweer over de helft. Vandaag (zondag 28 februari) lijkt het wel voorjaar. Zonnetje schijnt, mensen op het (beschutte) terras aan de koffie en ik zie er al veel aan een lekker biertje zitten. Genieten van het voorjaar lijkt het wel.

Dit weekend de onderwijs 'blauwdruk' voor het nieuwe schooljaar weer bijgesteld. Er waren afgelopen week weer nieuwe inzichten en die maakten het noodzakelijk om alle toegewezen uren weer te herzien.

Elke week komen we dus een stapje verder. Soms zouden het stappen mogen zijn en gaat het me te langzaam. Ik moet me dan bewust zijn van mijn rol en me realiseren dat ik soms harder loop dan het team. Een welbekende valkuil als je voorop loopt en al weet waar je naar toe wilt. Lastiger voor het team die zich soms afvragen waar het naar toe gaat. Dus voor mij weer alert zijn op mijn rol.

Naast het team meenemen naar de toekomst is er ook nog het bedrijfsleven. Daar waar onze studenten stage gaan lopen en gaan werken.

Elke zes weken heb ik een bijeenkomst met de 'klankbordgroep', vertegenwoordigers vanuit het bedrijfsleven. Een zeer actieve groep die echt meedenkt met het onderwijs en de onderlinge samenwerking. Vorige week donderdag heb ik de 'blauwdruk' besproken en toegelicht. Daarna hebben we zoals het in de horeca gaat met z'n allen gedineerd. Deze groep zit op de trein en reist met ons mee.

Naast de veranderingen waar we als school straks mee te maken krijgen is de verandering voor het bedrijfsleven misschien nog wel groter. Nieuwe kwalificatiedossiers, landelijke eisen aan taal en rekenen, invoering van keuzedelen, andere examineringsvormen, meer begeleiding en 21ste century skills voor de docent en de student.

Hoe krijgen we het bedrijfsleven zover dat ze ook op de voortrazende trein kunnen springen om feeling met het onderwijs te houden en te volgen? Is het bedrijfsleven bekend met de 21ste century skills en de andere aanpassingen?

Dit is een nog grotere uitdaging dan het team meenemen naar de toekomst. Het bedrijfsleven meenemen is iets anders. Is er wel plaats op de trein voor iedereen uit het bedrijfsleven?
Als het bedrijfsleven niet wil investeren om dit traject te volgen is het voor ons (het onderwijs) nog moeilijker. Wordt er dan op termijn (door het onderwijs) geen verschil gemaakt tussen de bedrijven die zich wel met school verbonden voelen en meereizen en de bedrijven die de trein gemist hebben.

Zou dat een kwalijk zaak worden of zou dat een soort selectie zijn?

Wie zal het zeggen, de trein raast in ieder geval voort......